Jalma anu Miboga Harepan

Harepan jeung harepan, kacida pisan dipiharepna ku saban jalma. Ngan kadang harepan ngan ukur jadi harepan, kusabab dina kanyataanana mah henteu sarua jeung naon anu dipiharep. Harepan kadang osok jadi kanyataan. Arék naon waé wujudna, harepan bakal tetep aya dina diri jalma. Harepan anu wujudna bisa mangrupa doa dina haté, harepan anu hartina paménta jeung kahayang, harepan anu hartina kahayang anu kudu kacumponan, harepan bisa ogé jadi perkara anu kudu ngawujud.

 

Harepan

 

Harepan…, éta téh harepan.

Unggal jalma ngabogaan harepan séwang-séwangan. Ngan aya anu ngabédakeuna téh digantungkeun ka mana éta harepan jalma. Aya anu ngagantungkeunana ka anu Maha Ngobulkeun Pangharepan, tapi aya ogé jalma anu ngagantungkeun harepanan ka papada jalma deui. Salian ti éta aya ogé jalma anu ngagantungkeun harepanana téh ka mahluk séjénna salian ti jalma.

Pon kitu deui ngeunaan gedéna atawa ukuran harepan. Unggal jalma ngabogaan harepan anu béda-béda. Aya jalma anu ngabogaan harepan anu kacida gedéna, kacida pisan dipikaharepna anu tangtuna ogé kudu bisa kalaksanakeun. Aya ogé jalma anu ngabogaan harepan anu biasa-biasa waé, kumaha derna atawa kumaha geletuk batuna kecebur caina. Aya ogé harepna anu henteu dipiharep ku jalma.

Sanajan kitu, anu ngaranna harepan pasti tetep aya. Boh harepan anu ditojokeun pikeun kaalusan, naha pikeun dirina atawa jalma séjén (lingkungan sabudeureunana). Atawa bisa ogé harepan anu goréng, teu sapagodos reujeung kahirupan kailaharan jalma loba.

Naon waé harepanana, harepan bakal tetep aya.