Pikeun barudak mah anu pangdipikaresep lamun meuncit hayam téh taya deui salian ti atina. Teu anéh lamun sanggeus ngasakan dagingna, kolot téh osok misahkeun atina supaya henteu kadahar. Da éta téa, ati mah pikeun hancengan budak. Teuing naon sababna budak téh bet raresepeun kana ati. Ngan sigana mah, kusabab ati mah hipu henteu saperti daging anu loba sawutan (serat daging). Sanggeus béak ati kakara ngahanca kana dagingna.
Sagédéngeun ati anu bener-bener ati, aya anu ngaranna ati beuheung. Sakumaha ati, sanggeus diasakan mah rupana ampir sarua reujeung ati. Pon kitu deui hipuna reujeung rasana (rarasaan mah). Anu ngabédakeunana mah, ati asli mah ayana dina beuteung hayam. Sedengkeun ati beuheung mah asalna tina beuheung hayam.
Dina nalika meuncit hayam, aya anu ngadon ngahaja nandéan getih anu ngocor tina beuheung hayam. Getih meunang nandéan téh diantepkeun heula sina kimpel. Sanggeus kimpel terus digoréng sakumaha ngagoréng daging hayam. Meunang ngasakanana disebut ati beuheung.
Kitu mimitina mah. Ngan sanggeus meunang pangwawadi ti guru ngaji, yén teu meunang ngadahar getih, sanajan geus diasakan ogé. Cenah, getih téh haram atawa teu meunang didahar. Lamun ngarempak, bakal meunang dosa. Ieu téh luyu jeung Pidawuh Gusti Alloh dina Al-Quran Surat Al-Baqoroh ayat 172-173. Disingsieunan kitu mah, sanajan mimitina beurat ogé ahirna mah ditinggalkeun. Hayam anu dipeuncit téh tara ditandéan deui getihna.
(Gambar meunang nginjeum ti blogspot.com)
Kampung Ciburuan [KC] 
Indung, Hj. Hindasyah, urang Wanayasa Purwakarta. Bapa, H. Mamat, urang Kalapanunggal Sukabumi. Sim uing lahir di Garut, waktu bapa jadi soldadu di Korem 062/Tarumanagara. Pamajikan, Tati Purmawati, urang Warungbuah, Kota Banjar. Sakola: SDN Campaka (Dayeuhhandap), SMEP Negeri 1, SMEA Muhammadiyah; bari sakalian jadi santri kalong di Mama Ajengan Ikin, Sirahsitu, kabeh di Garut. Digedekeun di Asrama Sukadana, Garut. Terus ka Bandung: kuliah di Akademi Akuntansi Lembaga Bina Wiraswasta (A2LBW) anu ayeuna jadi STIE Tridharma, bari kuliah deui di Jurusan Pendidikan Bahasa Daerah/FPBS IKIP (ayeuna UPI). Pacabakan, ti mimiti diajar cubuk-cabak tepi ka kiwari, teu leupas rina soal maca, nulis, ngalamun, jeung lalajo. Karya anu mangrupa buku, leuwih ti sawidak judul, umumna buku basa Sunda. Karya sejenna: budak we tilu, tiluanana lahir di Banjar: Azka Dalila Nurilmatin, Zaki Salami Nurinsi, jeung Julian Wildan Nurfaizi. Matuh di Wanayasa, Purwakarta. Cekel gawe jadi penulis jeung editor di sababaraha penerbit di Bandung, salahsahijina Penerbit Geger Sunten.
LikeLike
Ari manawi teh beneran beuheung hayam,, ternyata geutih Kang? nembe terang abdi.
LikeLike
Eta mah lalandian wungkul….
LikeLike
[…] ciburuan […]
LikeLike