Taun 2000 mah Kiamat

Teuing ti mana asalna jeung ti saha mimitina anu nyebarkeun kayakinan atawa anggapan ieu téh. Da pokona mah lamun geus nyabit-nyabit taun 2000, pasti aku kagambar jeung loba anu nyebutkeun yén taun 2000 mah cenah bakal kiamat. Matak harita mah lamun hayang nanaon téh kudu saacanna taun 2000, da lamun dina taun 2000 atawa sanggeus taun 2000 mah moal bisa kusabab kaburu kiamat. Lamun boga kahayang, ditedunana kudu saacanna taun 2000.

Naha bet taun 2000 kiamat téh?

Kiamat dina taun 2000?

Sigana mah (sigana ieu ogé), nilik kana ngaran taunna. Apanan taun 2000 mah pas pisan jangkepna. Ngaranna alus pisan. Jeung apanan kakara bakal manggihan taun 2000. Da saacanna tacan manggih taun anu ngaranna 2000. Ditambah deui, 2000 teh nuduhkeun taun anu geus kacida kolotna. Umur kalender wae geus 2000, komo deui jeung umur dunya. Jadi geus nepi meureunan kana waktuna kahirupan di dunya kudu lekasan.

Tapi éta mah baheula saacanna taun 2000, mangsa keur bolon kénéh, anu ngan ukur bisa narima naon ceuk kolot. Tacan apal kana nanaon. Da geningan sanggeus nyorang taun 2000, kiamat téh euweuh datang. Entong boroning nembongan, kiamat téh euweuh hibar-hibarna acan. Kahirupan di alam dunya masih kénéh lumangsung.

Anu jelas mah Ki Amat anu ninggalkeun dunya kusabab tilar dunyana.

Ngahontal Kabagjaan anu Sampurna

Kabagjaan mangrupakeun udagan pikeun sakabéh jalma. Kabagjaan anu sampurna bisa disebut ogé kabagjaan anu taya tandinganana, kabagjaan anu paripurna, nyaéta kabagjaan dunya rawuh ahérat. Lamun di dunya bisa bagja, piraku dia ahérat ogé henteu meunang bagja. Sakumaha pidua urang sadayana, dina dua sapujagat (saur pun guru mah), dina nyuhunkeun kabagjaan teh apanan di dunya ongkoh, di ahérat ongkoh.

Komo pikeun jalma anu miboga kayakinan yén kahirupan lain ngan ukur di dunya, tapi ogé aya kahirupan di ahérat, bakal ngudag kabagjaan anu sampurna: bagja dunya ditambah ku bagja di ahérat. Aya kasaluyuan antara kabagjaan di dunya jeung di ahérat.

Bagja bungah

Pikeun meunangkeun kabagjaan di dunya, henteu ngan ukur ngandelkeun ngadua wungkul, tapi kudu jeung prak-prakanana. Pon kitu pikeun ngudag kabagjaan di ahérat. Kudu aya usaha anu nyata pikeun ngahontal kabagjaan éta. Pikeun ngudag kabagjaan di dunya, jalma kudu ngusahakeun bisa ngahontalna nalika keur hirup di dunya. Pikeun ngahontal kabagjaan di ahérat ogé sarua kudu diusahakeun, ngan ngusahakeunana teu bisa nalika keur di ahérat, tapi keur di dunya ieu. Anu ngaranna kabagjaan di ahérat ditangtukeun ku usaha nu dilakonan keur di dunya ieu. Di ahérat mah kari ngala buah usaha nalika di dunya ieu. Jadi usaha anu dilakukeun nalika di dunya lain ngan ukur pikeung ngudag kabagjaan di dunya wungkul, tapi kumaha carana supaya usaha anu dipigawé téh bisa dipaké pikeun ngahontal kabagjaan di ahérat ogé.

(Gambar meunang nginjeum ti http://2.bp.blogspot.com/-2tQ7TffLuBs/TjSx5zKEAxI/AAAAAAAAAIM/HD0F22OxWaY/s1600/bahagia.jpg)

Haliah Dunya Nempo ka Handap, Perkara Ahérat Nempo ka Luhur

Saur pun guru, dina nyanghareupan kaayaan anu matak pikasirikeun, naha sirik anu meunang (sirik anu alus) atawa sirik anu teu meunang (sirik anu goréng), aya dua hal anu kudu jadi catetan. Duanana kudu dicatet jeung dilaksanakeun supaya ulah nepikeun ka tigebrus kana sirik anu goréng. Sakumaha anu geus kamaphum, anu ngaranna sirik mah datangna lamun nempo kaayaan batur anu béda reujeung urang, utamana lamun batur leuwih onjoy atawa saluhureun diri urang.

Sirik ka babaturan

Dua hal anu kudu dicatet téh nyaéta kudu apal kudu ka saha urang miboga sipat sirik, supaya sirikna jadi miboga niley alus. Aya sirik ka jalma anu sahandapeun urang, jeung aya sirik ka jalma anu saluhureun urang. Dina perkara naon urang kudu sirik ka jalma anu ayana di saluhureun urang, jeung dina perkara naon urang kudu sirik ka jalma anu aya di sahandapeun urang (biasana mah ka jalma anu kaayaanana di sahandapeun mah tara sirik).

Dina palebah sirik ka jalma anu ayana di sahandapeun urang (lamun arék nyebut sirik), bisana mah dina haliah dunya atawa perkara dunya. Dina perkara haliah dunya, urang kudu nempo ka jalma-jalma anu kaayaanana di sahandapeun urang. Lamun nempo jalma anu kaayaanana di sahandapeun mah biasana moal sirik, da naon anu kudu dipikasirikna. Jadi supaya ulah nepikeun ka sirik ngeunaan kadunyaan, kudu loba nempoan jalma anu kaayaanana di sahandapeun.

Kumaha dina perkara ahérat? Dina perkara aherat mah kudu sablikna. Perkara aherat mah kudu nempoan jalma anu ayana di saluhureun, supaya jadi sirik, naha batur mah bet loba ibadahna. Lamun sirik ka jalma anu loba ibadahna, tangtuna ogé bakal ngakibatkeun hayang nurutan ngalobaan ibadah.

Kitu saur pun guru téh….

‘Jadi Jelema’ téh Kadang Osok Témpat Sabeulah

Ngomongkeun ngeunaan jadi jelema, anu jadi udagan kalolobaan jalma di dunya ieu, moal leupas tina hasilna jalma dina ngahontal kahayang katut udagan anu aya pakaitna reujeung kahirupan di dunya ieu (ngahontal kabagjaan di dunya).  Anu jadi implengan ngeunaan ‘jadi jelema’ téh apanan lolobana mah lamun bisa hasil ngudag jeung meunangkeun pakaya anu loba atawa leuwih ti cukup jeung miboga harkat darajat anu luhur di hareupeun papada jalma (miboga kalungguhan). Ieu dua hal bisa dijadikeun ukuran pikeun jalma anu ‘jadi jelema’. Lamun saurang jalma geus bisa ‘jadi jelema’, sahanteuna geus hasil ngahontal salasahiji tina anu dua hal éta, kitu ogé lamun henteu bisa duanana.

Udagan jalma teh osok beurat sabeulah

Jadi hasil henteuna ‘jadi jelema’ atawa bisa ngahontal kabagjaan téh, kalolobanana mah diukur ku haliah dunya, lain ku hal séjénna saperti ku pangarti anu linuhung atawa kalakuan anu alus. Da sanajan miboga pangarti anu linuhung reujeung kalakuan anu bener-bener alus, tacan tangtu bisa ‘jadi jelema’ lamun henteu hasil dina nyiar pakaya anu bisa katempo juglugna, ceuk paribasana mah bru di juru bro di panto ngalayah di tengah imah, teu kakurangan nanaon, atawa bisa ngabogaan kalungguhan anu katara ku jalma séjén.

Tapi, naha bener kitu anu disebut jadi jelema atawa hasil dina ngahontal kabagjaan téh ngan ukur bisa diukur ku haliah dunya wungkul? Jawabanana bisa bener, bisa ogé salah. Gumantung ka jalma anu nyanghareupanana.

Lamun jalma anu panceg neuteup kahirupan anu lain ngan ukur di dunya wungkul, tangtuna ogé nganggap kabagjaan atawa ‘jadi jelema’ téh lain ngan ukur di dunya wungkul tapi ogé kumaha bisa ngahontal kabagjaan di sanggeusna mulang ti dunya ieu. Jadi kabagjaan anu diudagna téh henteu témpat sabeulah, ngan ukur ngungudag dunya wungkul, tapi ogé ngungudag kabagjaan di ahérat. Béda deui reujeung jalma anu ngan ngagugulung dunya wungkul, anu diudagna téh ngan ukur kabagjaan dunya wungkul, teu paduli kana kahirupan sanggeus di dunya.

Arék milih anu mana nya…? Mangga, badé milih anu mana waé ogé….

Baca oge:

1. Kahayang Kolot mah Budak teh Sing Jadi Jelema
2. Naon Alusna jadi Pagawe Nagri teh?

(Gambar diropea meunang nginjem ti http://www.medansatu.com/files/images/timbangan.jpg)

Waktu jeung Kahirupan Jalma

Waktu anu dipaké ku jalma dina ngajalankeun kahirupanana, saur pun guru mah, moal leupas tina dua perkara. Waktu hirupna jalma téh moal leupas tina dua hal anu pasilingsingan, nyaéta hadé jeung goréng. Aya waktu jalma anu dipaké kana kahadéan jeung aya waktu anu dipaké pikeun kagoréngan. Moal bisa leuwih ti dua perkara ieu. Lamun waktu anu marengan hiji jalma henteu dipaké pikeun kahadéan, pasti éta waktu téh dipaké pikeun kagoréngan. Kitu deui sabalikna, lamun waktuna henteu dipaké pikeun kagoréngan tangtuna ogé dipaké pikeun kahadéan.

Jadi lamun, apal kana ieu hal mah, jalma téh moal miboga anggapan waktu anu dipakéna téh aya di tengah-tengah antara kahadéan jeung kagoréngan. Moal aya waktu anu digunakeun pikeun perkara anu euweuh harti hadé atawa goréng. Perkara anu dipigawé jalma téh pasti miboga niley hadé atawa goréng. Lamun henteu hadé pasti goréng.

Waktu dina kahirupan jalma

Lamun waktu anu dicawiskeun pikeun hiji jalma dipaké pikeun ulin, pagawéan ulinna téh bisa ditiley, naha kaasup hadaéan atawa kagoréngan. Teu bisa éta ulin téh euweuh niley kahadéan atawa kagoréngan. Lamun ulinna téh pikeun kahadéan, tangtuna ogé bakal jadi kahadéan. Sabalikna lamun ulinna téh pikeun kagoréngan, bakal jadi kagoréngan.

Waktu anu digugulung salila hirup jalma, bakal miboga niley. Naha waktuna téh dipaké pikeun kahadéan atawa kagiréngan. Anu ahirna mah, bisa diitung, naha dina kahirupanana waktu jalma téh loba kénéh dipaké pikeun kahadéan atawa kagoréngan.

(Gambar meunang nginjeum ti http://3.bp.blogspot.com/-Ulg9Wo4Obmw/TbV79UNGhzI/AAAAAAAAABo/_eZUIc0vcLw/s1600/waktu2.jpg)

Ngalalakon Bagéan 1: Naha Déék Bet Aya di Dieu

Lamun mikir, kadang osok mikir anu kaleuleuwihi. Tapi dalah dikumahakeun, da tetep waé osok kapikiran. Da dihenteu-henteu ogé tetep waé kapikiran. Jeung naha ieu téh ngan ukur pipikiran déék wungkul anu ngan ukur kaalaman ku déék anu henteu dipikiran ku batur, atawa batur ogé sarua reujeung pipikiran déék?

mikir

Jeung lamun geus mikirkeun perkara éta osok matak uleng kana pipikiran, kana hulu.

Perkara anu jadi pikiraneun téh da sabenerna mah teu penting-penting teuing. Ngan kusabab aya kapanasaran, osok matak jadi penting. Tapi, bisa ogé kétang, perkara éta téh kacida pentingna. Sahenteuna penting pikeun déék. Enya, penting déék dina ngalalakon dina kahirupan ieu.

Béjakeun entong nya…? Heueuh ngeunaan naon anu jadi pipikiran déék ieu? Lamun henteu dibéjakeun, tangtuna gé moal aya anu bisa ngawaro kana naon anu keur dipikrian ku déék. Tapi lamun dibéjakeun, sieun ku batur diseungseurikeun, digeuhgeuykeun….

Tapi, ah da nu penting mah arék dikukumahakeun ogé, arék kumaha waé anggapan batur, mending kénéh dibéjakeun waé lah. Susuganan waé aya anu bisa méré bongbolongan.

Anu remen jadi pikiran déék téh nyaéta, naha déék bet aya di dieu? Naha déék bet aya di dunya ieu? Naha déék bet hirup di dunya ieu? Naha… jeung naha…? Nanaon atuh déék téh bet aya di dieu? Lamun déék euweuh di dieu mah tangtuna gé moal kieu kajadianana…. Moal loba anu bakal dipikiran

(Gambar meunang ngaropéa ti http://static.iclipart.com/thumbs/024/batch_15/happy_birthday_014_02_tnb.png)

Jalma Reujeung Janggélék Dirina (Bagéan Kahiji)

Bubuka

Jalma anu hirup di dunya ieu pasti ngaku dirina téh aya di dunya ieu. Hirupna téh pasti dibarengan ku ayana dirina atawa janggélék dirina. Da bener ogé anu ngaranna jalma hirup mah pasti kudu aya reujeung janggélék dirina atawa wujud dirina. Jalma anu hirup bakal katempo ragana. Jadi geus jadi hiji kapastian lamun jalma hirup bisa katempo tina raga badagna.

Ieu ibarat hirup reujeung hirupna jalma. Teu bisa dipisahkeun.

Jalma di dunya

Ngan anu kudu ditegeskeun téh, naha bener hiji jalma anu hirup teu bisa dipisahkeun reujeung janggélék dirina atawa aya dirina. Hirup jalma anu kumelendang di dunya ieu téh lain ngan ukur ngaku-ngaku hirup bari jeung henteu dibarengan ku janggélék dirina.

Anu dipimaksud ku ‘janggélék dirina’ téh nyaeta kumaha éta jalma téh ngalakonan kahirupanana téh bener-bener aya dina kahirupanana. Jalma anu hirup atawa aya di dunyana téh bener-bener aya. Lain ngan ukur ngaku-ngaku aya, anu padahal mah euweuh atawa teuaya.

Naon sababna?

Sababna mah, osok aya jalma anu ngaku aya tapi ayana éta jalma téh teu dianggap atawa dianggap euweuh. Dianggap euweuhna téh lain ku dirina, tapi ku pihak séjén, bisa ku jalma séjén atawa pihak di luar éta jalma. Jadi aya jalma anu ngaku dirina aya, tapi dianggapna euweuh. Ieu hal téh bisa waé kusabab aya hal-hal anu teu bisa dicumponan ku éta jalma dina ngalakonan kahirupanana, anu nyababkeun éta jalma téh sanajan aya ogé dianggapna euweuh.

Kumaha lamun kitu?

Ih, palias teuing!

Mudah-mudahan dijauhkeun tina kaayaan jalma anu samodél kitu.

[Nyambung]

(Gambar meunang nginjeum ti http://owall.net/image?id=6004&horder=223)