Deukeut Anggang Ceuk Urang Lembur jeung Urang Dayeuh

Waktu babaturan ngayakeun KKN ka daerah pasisian, maranehna teu arapaleun kumaha kaayaan wewengkon tempat pikeun ngalaksanakeun KKN-na. Kusabab kitu, maranehna saacanna prak ngalaksanakeun KKN, nya disungsi heula eta tempat teh, supaya pas dina ngalaksanakeunana geus apal lebah-lebahna. Dina poean ngajugjug eta wewengkon, maranehna kabehanana miang naek mobil salasaurang babaturanana babaturan. Nepi ka desa anu dijugjug, diteruskeun muru ka lembur anu bakal dijadikeun tempat KKN. Jalan anu disorang teh geus butut sanajan geus diaspal oge. Jalanna loba anu barolong, lalogak.

Kusabab hayang apal sabaraha lila deui ka lembur anu dituju, maranehna teh neangan jalma anu bisa dipake tatanya. Tapi teu manggih wae. Sanggeus sababaraha waktu, di sisi jalan aya jalma sababarah urang eukeur nanggung parab meunang ngarit. Nya aya kasempetan pikeun nanyakeun lembur anu arek dituju. Naha jauh keneh atawa geus deukeut. Sanggeus deukeut mah, babaturanana babaturan anu jadi supir teh nanya ka eta urang lembur ngeunaan lembur anu dituju. Nya meunang cekelan yen lembur anu dituju teh teu pati jauh, geus deukeut. Nya maranehna teh barungah da geus deukeut.

Tapi, ceuk babaturan ka babaturanana babaturan eta, nyebutkeun ulah waka bungah. Soalna anu ngaranna deukeut ceuk urang lembur mah beda jeung deukeutna urang dayeuh. Kitu cenah.

Bener kitu…?

Aya benerna oge. Anu ngaranna deukeut jeung jauh ceuk urang dayeuh mah beda jeung jauh deukeutna pikeun urang lembur. Ceuk urang lembur mah, anu ngaranna deukeut teh tacan tangtu deukeut euceuk urang dayeuh. Ceuk urang lembur mah anu ngaranna deukeut teh bisa anggangna dua kilo, atawa tilu kilo. Sedengkeun ceuk urang dayeuh mah, anu ngaranna dua kilo atawa tilu kilo teh bisa jadi mangrupakeun tempat anu jauh.

Jadi jauh jeung deukeut teh eta kumaha anu nganggapna, kumaha jalmana. Da urang lembur mah biasana lamun iinditan neangan pakasaban teh: indit ka kebon atawa ka serang (sawah) teh tara deukeut-deukeut. Aya anu boga kebon atawa sawah anu anggangna lima kilo leuwih ti lembur teh. Pikeun muru ka eta kebon atawa sawah teh, teu make kandaraan tapi kujalan leumpang. Jadi anu ngaranna lalampahan tilu kilo mah teu pati katara jauhna. Geus dianggap deukeut wae. Beda jeung urang dayeuh….

Teu Tangtu, Jauh Jeung Deukeut Nurutkeun Rarasaan

Kabeneran pasosore teh mani bengras pisan. Jalan-jalan ulin ka imah babaturan, make sapedah. Anjog ka imah babaturan, teu nyampak di imah. Ceuk kolotna cenah mah kira-kira maghriban balikna teh. Sedengkeun ayeuna kakara jam lima. Hartina teh kudu ngadagoan sajam lilana. Dititah ngadagoan di imah babaturan teh kuring embung, da sieun kesel lamun kudu ngadagoan lila. Nya, kuring nyieun alesan hayang ulin heula, jalan-jalan. Nya kolot babaturan teh teu maksa pikeun ngadagoan di imahna. Sanggeus pamitan heula, kuring indit naek sapedah. Ngan…, bingung kudu ka mana? Ulin ka mana atuh…?

Ras inget kuring teh hayang apal wewengkon Banjaran. Nya kuring indit wae mapay jalan ka Banjaran. Ka Banjaran teh baheula wae basa ka babaturan, eta oge poho deui lebah-lebahna mah, teuing wewengkon mana.

Sasapedahan

Indit ti Baleendah teh kira-kira jam lima leuwih sapuluh menit. Mapay jalan ka beh kidulkeun. Jalanna lumayan datar oge, jadi teu pati cape ngaboseh sapedahna. Ngan jalanna teu lempeng, pungkal-pengkol. Ngaliwatan sababaraha pengkolan, tapi tacan katempo-tempo acan geningan anu ngaranna Banjaran teh. Anu ku kuring masih keneh apal mah, cirina Banjaran teh alun-alun reujeung masigitna. Nempo jam, geus nuduhkeun jam satengah genep. Hartina geus ampir satengah jam tapi tacan nepi wae ka Banjaran. Naha geningan jauh oge nya, Banjaran teh. Asa geus jauh ngaboseh sapedah teh, tapi tacan nepi keneh wae ka tempat tujuan. Sanggeus satengah jam leuwih, kakara katempo munara masigit Banjaran teh. Mani jauh geningan Banjaran teh. Sanggeus nepi mah kuring balik deui ka Baleendah. Da ti tadi ge tujuanana teh ngan ukur hayang apal wungkul lebah-lebahna Banjaran. Ari pek geningan Banjaran teh jauh oge ti Baleendah teh. Lamun ka Banjaran kira-kira satengah jam, tangtuna oge balikna ka Baleendah teh moal jauh ti sakitu. Pastina waktu maghrib teh geus nepi deui ke imah babaturan tea.

Anu jadi pikiran kuring mah ngeunaan anggangna Baleendah jeung Banjaran. Naha bet jauh geningan? Padahal mah basa kuring indit ti Cileunyi ka Bandungkeun, waktu satengah jam teh bisa nepi ka Gedebage, lamun ngabosehna antare teh. Sedengkeun Cileunyi ka Gedebage teh da rarasaan mah deukeut, teu jauh-jauh teuing. Tapi, naha nya waktu lalampahan Baleendah ka Banjaran, waktu satengah jam teh asa jauh pisan. Naha bet bisa?

Satengah jam Cileunyi ka Gedebage mah deukeut, sedengkeun satengah jam Baleendah ka Banjaran mah jauh? Naha bet bisa beda kitu? Naha pedah Cileunyi ka Gedebage mah mindeng pisan kitu? Sedengkeun ari ti Baleendah ka Banjaran mah kakara pisan?

Bisa jadi…!

Tapi da eta mah teu bisa jadi jaminan. Soalna lamun bener gara-gara anu ngabedakeunana teh mindeh jeung kakara, ari anggang anu sabenerna teh anu mana? Naha jauh atawa deukeut. Naha gara-gara mindeng disorang, lalampahan anu jauh teh jadi deukeut, atawa gara-gara kakara sakali, lalampahan anu deukeut teh jadi jauh?

Lamun ngukur kana waktu mah, lalampahan antara Baleendah ka Banjaran jeung Cileunyi ka Gedebage teh ampir sarua (lain sarua), kira-kirana mah ngabutuhkeun waktu satengah jam. Tapi, dina pipikiran lalampahan Cileunyi ka Gedebage teh asa leuwih deukeut tibatan lalampahan ti Baleendah ka Banjaran. Naha ieu kusabab diukurna teh ngan ukur ku rarasaan wungkul, henteu make ukuran anu bener atawa anu sarua.

Bisa jadi…!